Πυελονεφρίτιδα

Η χρόνια πυελονεφρίτιδα συνδέεται συνήθως με συγγενείς ανωμαλίες στα νεφρά, κάνει την εμφάνισή της από την παιδική ηλικία και επαναλαμβάνεται στην πορεία των ετών. Για την εμφάνισή της ενοχοποιούνται επίσης οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις με κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση. Η χρόνια πυελονεφρίτιδα προκαλεί προοδευτικά συρρίκνωση και ατροφία των νεφρών και συνοδεύεται από ουλές του νεφρικού παρεγχύματος, ενώ, εάν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως και με την κατάλληλη θεραπεία, μπορεί να προκαλέσειμη αναστρέψιμη νεφρική ανεπάρκεια.

Τα συμπτώματα και η διάγνωση

Στα πρώτα της στάδια η πυελονεφρίτιδα εμφανίζεται με συμπτώματα παρόμοια με αυτά μιας απλής ουρολοίμωξης, δηλαδή συχνουρία και δυσουρία. Όσο όμως εξελίσσεται σε οξεία φλεγμονή εκδηλώνεται με αιφνίδια εμφάνιση υψηλού πυρετού και έντονου ρίγους, πόνο στη νεφρική χώρα, έντονη αδυναμία, ναυτία και έμετο, ενώ μπορεί να συνοδεύεται και από αιματουρία, θολά και δύσοσμα ούρα ή και από πόνο κατά την ούρηση. Για τη διάγνωση της πυελονεφρίτιδας απαιτείται μια σειρά εργαστηριακών εξετάσεων, όπως γενική αίματος και καλλιέργεια ούρων που θα εντοπίσουν το μικρόβιο που προκάλεσε τη λοίμωξη, καλλιέργεια αίματος για τον αποκλεισμό επέκτασης της λοίμωξης στο αίμα και υπερηχοτομογράφημα νεφρών, ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρχει κάποιο εμπόδιο στη ροή των ούρων, όπως λιθίαση του ουροποιητικού ή αποστήματα. Αν απαιτηθεί πιο λεπτομερής εικόνα μπορεί να γίνει και αξονική τομογραφία.

Οι παράγοντες κινδύνου

Αν και οποιοσδήποτε μπορεί να εμφανίσει πυελονεφρίτιδα, υπάρχουν κάποιοι παράγοντες κινδύνου που ευνοούν την εκδήλωσή της. Ειδικότερα, παθήσεις όπως η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, η λιθίαση του ουροποιητικού ή μάζες στην κοιλιά και την πύελο, που εμποδίζουν την ομαλή ροή των ούρων, μπορεί να προλειάνουν το έδαφος για την πυελονεφρίτιδα. Επίσης, άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη είναι πιο επιρρεπή στη νόσο.

Η θεραπεία

Στα πρώτα συμπτώματα της πυελονεφρίτιδας συνιστάται άμεση επίσκεψη στον ουρολόγο, ο οποίος με τη σειρά του θα κάνει τη διάγνωση και με βάση τα ευρήματα των εξετάσεων θα προχωρήσει σε ενδοφλέβια χορήγηση θεραπείας με αντιβίωση, ώστε να εκλείψει ο κίνδυνος υποτροπής της οξείας πυελονεφρίτιδας σε χρόνια. Η χορήγηση των αντιβιοτικών διαρκεί τουλάχιστον δύο εβδομάδες. Σε κάποιες περιπτώσεις η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να ληφθεί και από το στόμα.

Επίσης, ο ουρολόγος θα πρέπει να διερευνήσει το ενδεχόμενο η οξεία πυελονεφρίτιδα να οφείλεται σε απόφραξη του ουροποιητικού ή στην ύπαρξη αποστήματος, καταστάσεις που απαιτούν άμεση χειρουργική αντιμετώπιση, ώστε να αποκατασταθεί η ομαλή αποχέτευση των ούρων από το νεφρό.

Όσο για τη χρόνια πυελονεφρίτιδα απαιτείται πολύμηνη θεραπεία –που μπορεί να φτάσει έως και τον έναν χρόνο- κυρίως με ειδικά αντιβιοτικά, η οποία, εάν καθυστερήσει μπορεί να οδηγήσει σε χειρουργική αφαίρεση του νεφρού.

Σε κάθε περίπτωση, αν και μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρή νόσο, η πυελονεφρίτιδα είναι ιάσιμη, εφόσον αντιμετωπιστεί εγκαίρως με την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.