Στενή η σχέση σακχαρώδους διαβήτη και ουρολογικών προβλημάτων

Η σχέση του σακχαρώδους διαβήτη με τα ουρολογικά προβλήματα είναι ιδιαίτερα στενή. Δεν είναι τυχαίο πως ένα από τα συνηθέστερα συμπτώματα της νόσου είναι η πολυουρία. Η συσχέτισή τους όμως δεν περιορίζεται σε αυτό το απλό σύμπτωμα. Οι διαβητικοί είναι περισσότερο ευάλωτοι σε λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, ενώ είναι πιο εκτεθειμένοι σε προβλήματα στους νεφρούς και στην ουροδόχο κύστη. Μάλιστα, οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος στους διαβητικούς μπορεί να εξελιχθούν πολύ σοβαρότερα από ότι συμβαίνει στους υπόλοιπους.

Σε πολλές περιπτώσεις δε οι διαβητικοί ασθενείς διαπιστώνουν αντίκτυπο και στη σεξουαλική τους λειτουργία.

Η σύνδεση με το ουροποιητικό

Ο σακχαρώδης διαβήτης ορίζεται ως η αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα και ως διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης και μπορεί να αφήσει το αποτύπωμά του σε διάφορα σημεία του ουροποιητικού συστήματος.

Για παράδειγμα στην ουροδόχο κύστη η επίδρασή του μεταφράζεται σε διαταραχές στην ούρηση, όπως είναι η πολυουρία, η επείγουσα ούρηση, η συχνουρία, η ακράτεια, αλλά και η μειωμένη αίσθηση στην ουροδόχο κύστη. Είναι ενδεικτικό πως πάνω από το ήμισυ των διαβητικών ασθενών αντιμετωπίζει προβλήματα δυσλειτουργίας της ουροδόχου κύστης.

Ειδικότερα, η παρουσία της γλυκόζης στα ούρα οδηγεί σε αυξημένη διούρηση, με συνέπεια ο διαβητικός να έχει ανάγκη περισσότερα υγρά, ώστε να μην αφυδατωθεί, κάτι που φέρνει πολυδιψία και πολυουρία. Υπάρχουν πάντως και οι περιπτώσεις που συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, με τη μειωμένη αισθητικότητα της κύστης και τις διαταραχές στην κένωσή της να οδηγούν τους διαβητικούς σε ούρηση μόλις μία με δύο φορές την ημέρα, αφού δεν αντιλαμβάνονται ότι η ουροδόχος κύστη είναι σε πλήρωση και πρέπει να ουρήσουν. 

Μια άλλη διαταραχή που προκαλείται εξαιτίας του σακχαρώδους διαβήτη είναι η ακράτεια ούρων κατά κύριο λόγο στις γυναίκες.  Πολλοί διαβητικοί επίσης αντιμετωπίζουν ακούσιες συσπάσεις στην ουροδόχο κύστη που οδηγούν σε επείγουσα ούρηση, ενώ συχνά η ουροδόχος κύστη δεν αδειάζει εντελώς.

Μια από τις πιο κοινές επιπλοκές του σακχαρώδους διαβήτη είναι οι λοιμώξεις του ουροποιητικού, όπως για παράδειγμα η κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση και η υδροουρητηρονέφρωση.

Ο σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να επηρεάσει καταλυτικά και τους νεφρούς. Άλλωστε, αποτελεί το συνηθέστερο αίτιο νεφρικής ανεπάρκειας. Η βλάβη των νεφρών που προκαλείται από τον σακχαρώδη διαβήτη καλείται διαβητική νεφροπάθεια. Επίσης, ο σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση πυελονεφρίτιδων, σε νεφρολιθίαση, αλλά και σε αποστήματα στα νεφρά.

Μεταξύ άλλων ουρολογικών προβλημάτων που εμφανίζονται σε διαβητικούς ασθενείς είναι οι κυστίτιδες στις γυναίκες και οι λοιμώξεις του προστάτη, των όρχεων και της επιδιδυμίδας στους άνδρες, όπως επίσης η ασυμπτωματική βακτηριουρία και η πυουρία. Συχνές είναι επίσης οι βαλανοποσθίτιδες, αλλά και οι φλεγμονές στην ακροποσθία.  Επιπλέον, ο σακχαρώδης διαβήτης έχει συσχετισθεί και με τη γάγγραινα Fournier, μια βαριά νεκρωτική φλεγμονή των ανδρικών γεννητικών οργάνων.

Αντίκτυπος στη σεξουαλική λειτουργία

Και η σεξουαλική λειτουργία όμως βρίσκεται στο στόχαστρο του σακχαρώδους διαβήτη, που επηρεάζει την αισθητηριακή και νευρική λειτουργία των γεννητικών οργάνων τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών. Η αγγειοπάθεια και η νευροπάθεια των διαβητικών ασθενών κρύβονται πίσω από τις διαταραχές αυτές.

Με δεδομένο ότι ο σακχαρώδης διαβήτης προκαλεί βλάβες στα μικρά αγγεία, μπορεί να επηρεάσει και τα αγγεία του πέους, ενώ και η διαβητική νευροπάθεια μπορεί να έχει αντίκτυπο στη λειτουργία του.

Στην περίπτωση των ανδρών προκαλείται στυτική δυσλειτουργία, ενώ στην περίπτωση των γυναικών απώλεια αισθητικότητας και κολπική ξηρότητα. Μεταξύ των διαταραχών της στυτικής λειτουργίας περιλαμβάνονται επίσης η παλίνδρομη εκσπερμάτιση, αλλά και η μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας. Η σύνδεση του σακχαρώδους διαβήτη με τα ουρολογικά προβλήματα, αλλά και το γεγονός ότι αυτά μπορεί να αποτελούν ένδειξη της νόσου, καθιστούν καταλυτικής σημασίας την ενδελεχή διερεύνησή τους. Μπορεί άλλωστε να οδηγήσουν στον εντοπισμό του σακχαρώδους διαβήτη, ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις παραμένει επί μακρόν αδιάγνωστος.