Νόσος La Peyronie
Η νόσος La Peyronie μπορεί να γίνει εφιάλτης για έναν άντρα, αφού πλήττει τη σεξουαλική του αυτοπεποίθηση και δυσκολεύει τη σεξουαλική του ζωή. Συνήθως όμως οι πάσχοντες δεν αναζητούν βοήθεια από ειδικό ουρολόγο, θεωρώντας πως θα είναι μια προσωρινή κατάσταση
Τα βασικά συμπτώματα της νόσου είναι η κάμψη του πέους, η ψηλάφηση σκληρύνσεων σε αυτό, αλλά και ο πόνος. Μάλιστα, όταν η κάμψη είναι έντονη, μπορεί να καθιστά ανέφικτη ακόμη και τη σεξουαλική επαφή, αφού δεν μπορεί να επιτευχθεί η διείσδυση, εξαιτίας της γωνίωσης που δημιουργείται. Συνήθως, η νόσος προκαλεί πόνο κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής και δυσκολία στη στύση.
Νόσος La Peyronie, συμπτώματα και αιτιολογία
Η παραμόρφωση του πέους οφείλεται στον σχηματισμό μιας ινώδους πλάκας κάτω από το δέρμα του, που το κάνει να χάνει την ελαστικότητα του και να κάμπτεται στο συγκεκριμένο σημείο, είτε ανοδικά είτε καθοδικά είτε πλάγια. Σε κάποιες περιπτώσεις πρόκειται για εγγενή ανωμαλία, συνήθως όμως εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της ζωής του άνδρα και εξελίσσεται. Η νόσος είναι καλοήθης, δεν σχετίζεται με λοιμώξεις και η αιτιολογία της δεν έχει εξακριβωθεί, παρόλο που έχει καταγραφεί ήδη από την αρχαιότητα. Μάλιστα, ευρέως γνωστή έγινε τον 18ο αιώνα και πήρε την ονομασία της από τον Francois Gigot de la Peyronie, γιατρό του Λουδοβίκου του 15ου.
Η νόσος La Peyronie έχει συνδεθεί με διάφορες παθήσεις, όπως είναι ο διαβήτης, η νόσος Paget, η νόσος του Dupuytren και η ουρική αρθρίτιδα, ενώ αποδίδεται και σε τραυματισμούς του πέους κατά την σεξουαλική επαφή, που μπορεί να οδηγήσουν στη δημιουργία ουλώδους ιστού, αλλά και σε κληρονομικούς παράγοντες. Εκδηλώνεται συνήθως μετά την ηλικία των 45 ετών και με συνεχώς αυξανόμενη συχνότητα, χωρίς όμως να αποκλείονται και οι νεαρότερες ηλικίες. Η νόσος είναι εύκολο να εντοπιστεί, καθώς οι αλλαγές στο πέος είναι συνήθως εμφανείς, ενώ με μια απλή ψηλάφηση γίνονται αισθητές οι σκληρύνσεις. Για πιο ακριβή εντοπισμό και περιγραφή της πλάκας που έχει δημιουργηθεί κάτω από το δέρμα του πέους, προκρίνεται εξέταση με υπερηχογράφημα.
Νόσος La Peyronie, τρόποι αντιμετώπισης
Η αντιμετώπιση της νόσου είναι απαραίτητη όταν η κάμψη του πέους είναι τέτοια που να εμποδίζει την είσοδο στον κόλπο κατά τη σεξουαλική επαφή ή όταν η στύση συνοδεύεται από πόνο. Η θεραπεία μπορεί να είναι φαρμακευτική ή χειρουργική.
Η χειρουργική αντιμετώπιση ενδείκνυται μόνον όταν η νόσος είναι μέτριας ή βαριάς μορφής. Βασική αρχή πριν τη χειρουργική αντιμετώπιση είναι το να έχει σταθεροποιηθεί η βλάβη. Σε αντίθετη περίπτωση, η νόσος θα υποτροπιάσει, καθώς η ίνωση εξελίσσεται και μεγαλώνει η πλάκα. Έτσι προτού γίνει η χειρουργική επέμβαση θα πρέπει η νόσος να έχει σταθερά χαρακτηριστικά για 12 μήνες.
Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της νόσου La Peyronie έχει ως στόχο την αποκατάσταση της λειτουργικότητας του πέους μέσω διόρθωσης της κάμψης και θεραπείας της στυτικής δυσλειτουργίας. Παρά την ύπαρξη πολλών θεραπευτικών δυνατοτήτων, λίγες έχουν δοκιμαστεί σε τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες με placebo μελέτες. Ο συνδυασμός θεραπειών είναι πιθανό να δώσει καλύτερα αποτελέσματα. Ποιες είναι όμως οι συνηθέστερες χειρουργικές μέθοδοι:
Επέμβαση ευθειασμού με πτύχωση (Plicatio): Οι χειρουργικές επεμβάσεις αυτής της κατηγορίας έχουν ως στόχο να βραχύνουν τη μακρά πλευρά του πέους αντίπλευρα προς τη μέγιστη κάμψη.
Επέμβαση ευθειασμού με μόσχευμα (Grafting): Ο ευθειασμός του πέους μπορεί να επιτευχθεί και με επιμήκυνση της βραχείας πλευράς του πέους. Η διόρθωση επιτυγχάνεται είτε μέσω πλήρους ή μερικής αφαίρεσης της πλάκας είτε μέσω διατομής (ανοίγματος) αυτής και τοποθέτησης μοσχεύματος στο κενό που δημιουργείται.
Τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης: Η εμφύτευση πεϊκής πρόθεσης επιτρέπει την άμεση διόρθωση της κάμψης και την επίτευξη άκαμπτης στύσης. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης ο χειρουργός διενεργεί ειδικούς χειρισμούς (modeling), ώστε να επιτευχθεί πλήρης ευθειασμός του πέους.
Η ομάδα της U4U είναι σε θέση με τις πλέον σύγχρονες μεθόδους να δώσει λύση στα προβλήματα που προκαλεί η νόσος La Peyronie.
